Les online en offline was de non-discussie tijdens de Covid Lockdown. Je bent niet raar als je graag online les wilt hebben. Onderwijs kwam zonder enig empirisch bewijs met het verzinsel dat online slecht zou zijn voor kinderen.
Je bent met online lessen in veel gevallen beter af, dan met lessen in een klaslokaal. Media nam klakkeloos de redenatie van besturen in het onderwijs over. Er was geen onderzoek gedaan.
Klaslokalen maken dommer
Les in een klaslokaal maakt je dommer, dat blijkt uit de video. Dit effect heeft een enorme uitwerking op het brein als je Hoogbegaafd bent.
Online lessen volgen sluit beter aan bij je capaciteiten. Je kunt in eigen tempo werken en zelf bepalen wanneer je wilt werken.
Hoogbegaafden hebben aangegeven dat ze les online ervaren als een bevrijding. De leerkracht bepaald niet meer hoe je leert. Je mag dat in een les online zelf bepalen.
Twents Centrum voor Hoogbegaafden Oldenzaal sluit aan op de les behoefte van hoogbegaafden. Bijles kan online, de les is dan gericht op wat jij wilt leren.
Verlegen leerling vs Niet verlegen leerling
Les online en offline is ook een verschil tussen verlegen en niet verlegen zijn.
Wetenschappelijk onderzoek heeft laten zien dat kinderen die in de klas geen vragen durven te stellen, online deze vragen wel durven te stellen.
Op school wordt vaak aangenomen dat de leerling op een gegeven vraag (stimuli) een correct of onjuist antwoord (response) kan geven en dat de leerling kennis vergaart door ervaring en denken (Dede, 2008, 2009).
Meestal wordt er in het formele leren van uitgegaan dat ‘no complex knowledge or skill is learnable until the learner has mastered every simple underlying sub-skill’ (Dede, 2008, 2009).
In het formele leren worden intrinsieke en extrinsieke factoren zoals nieuwsgierigheid, uitdaging en/of het bereiken van een bepaald doel (b.v. schoolprestaties) gezien als de motiverende factoren voor het onderwijs (Dede, 2009).
Hoogbegaafden en les in de klas
Hoogbegaafdheid kent geen genetisch of sociaal-cultureel bepaalde stabiliteit, maar is in hoge mate afhankelijk van de waardering van prestaties of het eerder genoemde aanwezige potentieel (Mönks & Ypenburg, 1993).
Als je die zin van Mönks & Ypenburg goed begrijpt, dan staat er: “De leerkracht moet je waarderen in jouw klas.”
Twents Centrum voor Hoogbegaafden Oldenzaal merkt dat hoogbegaafden niet voelen dat leerkrachten de hoge intelligentie weet te waarderen. Lessen worden niet of onvoldoende gericht op wat jij wilt in scholen.
Bijles vervangt leren op school
Negentig procent van de zogenaamde geïdentificeerde hoogbegaafde leerlingen doorlopen met succes het onderwijs (Betts & Neihart, 1988).
Je kunt dus als hoogbegaafde heel hoge cijfers halen.
Dan weet je nog steeds niet hoe je moet leren.
In het Voortgezet Onderwijs gaat het daarom vaak mis.
Die problemen komen omdat je op de basisschool met meer of minder succes hebt doorlopen. ‘In ieder geval heb je geleerd om zonder grote problemen het onderwijs leerproces te doorlopen met hoge scores op de prestatietests als gevolg’ (Betts & Neihart, 1988).
(H)erkennen van hoogbegaafden
Wanneer bij een leerling met buitengewone intellectuele capaciteiten niet herkend of erkend wordt, wanneer het toe is aan andere activiteiten dan de activiteiten van de leeftijdgenootjes die niet hoogbegaafd zijn, kunnen er ook problemen ontstaan (de Vries, 1996). Deze problemen uiten zich op verschillende manieren. Te denken valt aan zelfmutilatie, zelfdoding, risicovol gedrag of het frustreren van eigen leerprestaties. Hoogbegaafden zoeken “oplossingen” waarmee je als hoogbegaafde schade veroorzaakt aan jezelf.
De problemen zijn allemaal gerelateerd aan het zich ongelukkig voelen.
Hoogbegaafden zoeken de oplossing in een negatief zelfbeeld en negatieve zelfwaardering.
Niemand in de omgeving ziet of merkt dat gebrek aan zelfvertrouwen.
Want je hebt geleerd hoge tot goede cijfers te halen en niet op te vallen thuis en op school.
Frustreren van eigen leerprestaties is een van de meest besproken oplossingen voor het probleem ontstaan door niet (h)erkennen van hoogbegaafdheid. Als de hoogbegaafde leerling bijvoorbeeld ook zijn/haar leeftijdgenootjes niet begrijpt, omdat die anders denken dan de hoogbegaafde zelf, dan kan een dergelijke leerling gaan onderpresteren (de Vries, 1996).
Les online en offline is dus een NON-Discussie.
De discussie moet niet gaan over belangen van het onderwijs of schoolbesturen.
Het probleem van scholen en leerkrachten ligt duidelijk ergens anders.
Onderpresteren
Onderpresteren is een veelvoorkomende term bij het onderwerp hoogbegaafdheid. De term is dan ook zelf definiërend, ‘onderpresteren’ betekent letterlijk ‘onder het eigen niveau presteren’. Sommige hoogbegaafde leerlingen laten erg duidelijk zien dat zij op intellectueel niveau verder zijn dan de rest. Dit zijn de leerlingen die vaak als eerste klaar zijn, hun werk erg goed doen en altijd vragen vol plezier beantwoorden.
Er zijn hoogbegaafden die geen hoge prestaties leveren, maar frustreren de eigen leerprestatie.
Een aantal opvallende kenmerken van deze leerlingen zijn:
- slechte toets- en proefwerkresultaten tot zelfs prestaties beneden groepsniveau,
- vermijden van nieuwe activiteiten uit angst voor mislukking,
- blijk geven van een negatieve zelfwaardering
- niet graag meedoen aan groepsactiviteiten
(Span, 1988).
Onderpresteren is in beginsel een non-woord of concept, doordat niemand onder eigen niveau kan presteren. Niveau is een groepsprestatie, leerlingen tegen elkaar afzetten in tabellen. Media en literatuur blijven hardnekkig over onderpresteren praten en onderscheiden daarin meestal onderstaande drie groepen.
Sociale onderpresteerder
De leerling past zich aan het niveau van de klas en de verwachtingen van de leerkracht aan, omdat dit als het ‘veiligst’ wordt ervaren door de leerling. De leerling doet bewust zijn best om niet op te vallen om zodoende door de groep geaccepteerd te worden. Een hoogbegaafde leerling kan bewust voor onderpresteren kiezen uit sociale motieven zoals het verlangen om bij een groep te horen. Daarvoor kan de leerling in het begin van de basisschool klasgenoten goed in de gaten hebben gehouden en hun gedrag en prestaties hebben geïmiteerd. De sociale onderpresteerder is voor het behalen van het doel om erbij te horen, zelfs persoonlijke prestaties gaan aanpassen aan het gemiddelde van de groep.
Ontmoedigde onderpresteerder
De leerling is ontmoedigd doordat het keer op keer zijn neus heeft gestoten in het onderwijsleerproces. Dit is het geval wanneer de leerling voortdurend op een voor hem te laag ontwikkelingsniveau wordt aangesproken op school. De leerling krijgt daardoor het gevoel niet goed begrepen te worden. Veelal omdat de leerstof op geen enkele wijze voldoet aan de leerbehoeften. Daardoor verliest de leerling zijn motivatie en ontwikkelt het een slechte/negatieve werkhouding. In het ergste geval raakt de leerling geblokkeerd en kan het gevoel krijgen tot niets in staat te zijn. Fundamentele zelftwijfel kan het gevolg zijn, waardoor de leerling in een negatieve spiraal raakt en daar niet zelfstandig uit kan ontsnappen.
Perfectionistische onderpresteerder
De leerling is perfectionistisch ingesteld en ontwikkelde faalangst doordat het te hoge eisen aan zichzelf oplegt. Veelal gaat een perfectionistische onderpresteerder eigen werk niet of onvoldoende vergelijken met dat van anderen. De norm is meestal een eigen voorstelling van wat het eindproduct moet zijn, in veel gevallen een perfect product en als dat niet kan verkiest het voor helemaal geen resultaat. Een perfectionistische onderpresteerder heeft door deze werkwijze geen reëel zelfbeeld gecreëerd, doordat het niet in staat is aan de werkelijkheid te reflecteren. De faalangst die het heeft ontwikkeld in de loop der tijd is dus niet tegenover de leerkracht of medeleerlingen, maar ten opzichte van een perfect zelfbeeld. De leerling denkt van zichzelf uit dat het geen fouten mag maken en zit daardoor eigen ontwikkeling behoorlijk in de weg.
Bijles ter ondersteuning van hoogbegaafdheid.
De video geeft al aan dat het remmende karakter van het in kleine stapjes aanbieden van leerstof, je motivatie kan doen afnemen tot een zo laag niveau dat je eigen prestaties kan frustreren of gaan onderpresteren (Mönks & Ypenburg, 1993; de Vries, 1996; Span, 1988). Les online en offline is dus niet relevant, het gaat om aanspreken van motivatie, processen in de leerlingen zelf. Bijles helpt om deze processen in gang te zetten, daar waar dit op school wordt nagelaten.
Het onderwijsleerproces van de leerling moet bij voorkeur bestaan uit een frequent reflecteren op de kwaliteit van het geleerde (Bransford & Nitsch, 1978, in Lin, Hmelo, Kinzer & Secules, 1999).
Daarnaast moet de leerling in staat zijn van gedachten te kunnen veranderen gedurende het proces, voorkennis met nieuwe kennis te kunnen koppelen en in staat zijn nieuwe informatie te vergaren of toe te kunnen voegen aan bestaande kennis (Bransford et al., 2000; Wiske et al., 2001; in ten Brummelhuis et al., 2008).
Deze vaardigheden staan in de literatuur bekend als ‘Meta-cognitief denken’ (Brown, Bransford, Ferrara, & Campione, 1983; Flavell, 1987, in Lin et al., 1999) en worden gezien als een belangrijke component voor het succesvol aanleren van nieuwe domeinen, het effectief mobiliseren van voorkennis en het organiseren van informatie en informatiebronnen (Bransford & Stein, 1993; Brown et al., 1983; Scardamalia & Bereiter, 1991, in Lin et al., 1999). Een manier van denken welke een springplank is voor zelf-monitoring, zelf-correctie, zelf-motivatie van de leerling (Lin, Hmelo, Kinzer & Secules, 1999).
Buitengewone intellectuele capaciteiten zijn absoluut geen garantie voor een harmonieuze ontwikkeling van een hoogbegaafde leerling, er blijkt ook een mate van creativiteit en motivatie nodig om hoogbegaafdheid tot volledige wasdom te laten komen (Mönks & Ypenburg, 1993).
Twents Centrum voor Hoogbegaafden Oldenzaal helpt om de problemen zoals negatief zelfbeeld, negatieve zelfwaardering, verlegenheid of onderpresteren te verhelpen. Het leren van zelf-monitoring, zelf-correctie en zelf-motivatie zijn key-elements van bijles online of offline (Face-To-Face).
