Ouders wordt in toenemende mate het opvoeden ontnomen. School en Overheid beginnen deze taak van de ouders te claimen.
Opvoeding is het handelen van een opvoeder ten opzichte van het kind met als doel het kind te beïnvloeden in zijn ontwikkeling in de richting van volwassenheid.
(Verhoef, 1997)
De opvoeder heeft dus een relatie met het kind. In die relatie is de opvoeder aan het ‘kneden’ of ‘vormen’. De mate waarin de opvoeder het kind beinvloed, hangt af van opvoedingsstijl en opvoedingshouding.
Ouders vs School/Overheid
Opvoeding zou niet moeten resulteren in een strijd tussen Ouders en School of Overheid. Door een strikte scheiding tussen de drie, moet respect ontstaan door alle drie de partijen.
De belangen van School of Overheid, mag nooit domineren over het belang van ouders.
School wil niet dat de Overheid zich gaat inmengen in wat de leerkracht doet.
Hoogbegaafde leerlingen en de opvoeders, ervaren vaak een strijd met school. Dit heeft meestal te maken met de didactische en pedagogische taak van school.
Didactische en Pedagogische taken
De taken van school zijn didactisch en pedagogisch van aard. School is een van de drie omgevingsfactoren voor de ontwikkeling van hoogbegaafdheid.
De taak van de ouders bestaat uit het vinden van de geschikte opvoedingsstijl en opvoedingshouding binnen het Gezin.
Gezin en School zijn verschillende omgevingsfactoren. Beide zorgen vanuit een andere invalshoek voor het welbevinden van een kind.
Opvoeding als interpersoonlijk proces
Opvoeden is exclusief voorbestemd voor de opvoeder.
Niet voor een school of een overheid.
De opvoeding hangt met verschillende dingen samen:
- capaciteit,
- temperament,
- motieven,
- drijfveren,
- interesses,
- aspiraties,
- denkbeelden,
- normen en waarden.
De bovengenoemde punten verschillen per persoon van de opvoeder en het kind.
De opvoeding hangt niet alleen af van de persoon van de ouders, maar ook de persoon van de kinderen speelt hierbij een grote rol.
Opvoeden is namelijk een interpersoonlijk proces.
De leerkracht kan dus nooit de opvoeder zijn.
De School kan ‘normen en waarden’ hebben, maar die zijn van toepassing op de Sociale Context School.
Dat zijn geen Interpersoonlijke normen en waarden van uw Kind.
Opvoedingsstijl van ouders
De manier waarop opvoeder hun kinderen opvoeden kun je niet los zien van de persoon van de opvoeders.
De appel valt nooit ver van de boom.
Opvoeden gaat van generatie op generatie over.
Het gaat hierbij vooral om de interactie tussen ouders en kinderen. Tevens kan de manier waarop de ouders zelf zijn opgevoed, volgens sommigen doorwerken in de opvoeding van
hun eigen kinderen. (Kooij, Noordman & Sluis, 1980).
Er zijn 3 vormen van opvoedingsstijl:
Autoritatief
De autoritatieve opvoedingsstijl, wordt gezien als meest gunstig. De opvoeder is gevoelig en responsief voor de behoeftes van het kind, tegelijkertijd wordt het kind binnen redelijke grenzen een bepaalde mate van vrijheid gegeven.
Autoritair
De autoritaire opvoedingsstijl, komt zelden voor in Nederland. De ouder te streng en weinig gevoelig voor de behoeften van het kind. Hoogbegaafden blijken onvoldoende veiligheid en geborgenheid te ervaren, als volwassenen zich als autoriteit opstellen. Recalcitrant gedrag van het kind, ligt dan op de loer.
Permissief
De permissieve opvoedingsstijl, is vooral in de jaren 60 en 70 ontstaan in Nederland. De ouder is te gevoelig voor de behoeften van het kind. Hoogbegaafden blijken volledig in verwarring te raken, als de opvoeder te toegeeflijk is in het stellen en handhaven van grenzen.
Opvoedingsstijl is dus sterk bepaald door Sociaal Maatschappelijke verworvenheden.
OPVOEDINGSHOUDING van ouders is een aantal vaardigheden, die als volgt worden beschreven:
Voor een goede interactie tussen ouder en kind zijn bepaalde vaardigheden van belang. Deze vaardigheden nemen steeds een andere positie in en verschillen naar gelang de leeftijd van het kind.
Twents Centrum voor Hoogbegaafden Oldenzaal geeft ouders van hoogbegaafde kinderen, die in een conflict met de leerkracht of school zijn, deze tip:
U bent de opvoeder en niet de School!
